Wendigo

Mityczne stworzenia, niegdyś zaszyte głęboko w miejscach o klimacie mroźnym. Obserwowane głównie na terenach górzystych, zalesionych. Nie jest wiadome, kiedy dokładnie powstały. Wiadomym jednak jest, iż wykazywały duże przywiązanie do swego środowiska naturalnego. Rasa sentymentalna, można by rzec. Wiele osobników nie potrafiąc porzucić swego ,,domu’’ zginęło podczas ostatniej wojny istot ludzkich. Ci, którzy pozostali, bardziej ceniąc swe życie, zaszywają się zazwyczaj w cieniu. Nie przepadają za zwracaniem na siebie uwagi. Zaaklimatyzowały się, więc w Enthelionie, stapiając się z tłumem. Bardzo istotnym faktem jest, iż są to istoty rozumne, o zmiennej formie.
Charakter
Po przemianie, stają się istotami, które można nazwać wręcz ,,wypranymi z uczuć’’. Odczuwane przez nich emocje, zwykle są płytkie oraz ulotne. Większość osobników ma także problem ze zrozumieniem, pojęć takich jak żart czy ironia. Z tego też względu, rozmowa staje się dla nich utrudniona, gdy rozmówca nie wyraża się w sposób zwięzły, prosty i oczywisty. Wykazują się dziką, instynktowną terytorialnością. Sprawia ona, iż tracąc kontrolę, potrafią przemienić się i zabić choćby pieska, który wszedł nieproszony na ich terytorium.
Wygląd
Wygląd tych istot dzieli się na formę człowieczą oraz tak zwaną duchową. Pierwsza, zależna jest od tego jak stworzenie wyglądało przed przemianą w Wendigo, cechą wspólną jest jedynie poszarzała skóra. Niezaprzeczalnie, forma duchowa wykazuje znacznie więcej wspólnych cech. Jak rogi, czy chociażby głowa pozbawiona skóry oraz mięśni, przywodząca na myśl czaszki jeleniowatych. Wiele osobników, zamiast skóry w niektórych miejscach ciała posiada elementy zdrewniałe, przywodzące na myśl chociażby gałęzie. Inne zaś, wyglądają ciałem jak dwunożne kopytne w fazie wczesnego rozkładu. W formie wendigo osobnik jest 1,5 razy większy od formy ludzkiej.
Partnerstwo
Nie posiadają żadnych rytuałów związanych ze ślubem, gdyż rasa nie uznaje takowych ceremonii. Rzadko także tworzą związki, a jeżeli nawet z kimś się zwiążą, zwykle jest on nietrwały, przez wzgląd na zaburzoną emocjonalność tychże istot.
Potomstwo
Nie rozmnażają się, a przynajmniej nie w sposób płciowy. Wendigo są niczym wirusy przejmujące komórkę, by w taki o to sposób stworzyć swego pobratymca. Jak więc wygląda ich ,,rozród’’?* Istota niezależnie od płci, musi ugryźć w formie duchowej osobę, którą chce przemienić. Warto zaznaczyć, że tak jak i w przypadku wampirów, nie wszystkie rasy podlegają zmianie. Co oznacza, iż próba zmienienia niektórych z nich, może skończyć się śmiercią po rozpoczęciu procesu przemiany. Jakie rasy zmienić można? Arlify, demony, elfy oraz upadłe anioły. Powód? Silne organizmy. Można także podjąć się próby zmiany syreny, wróżka oraz wilkołaka. Jednakże, tu już pojawia się problem, gdyż ryzyko śmierci, jest bardzo duże. W przypadku wilkołaków, których ciała i tak są nadwyrężone przemianami, śmiertelność sięga blisko 65%. U delikatnej na urazy syreny 80%. Zaś u wróżki od próby przemiany, umiera około 95% **Nie istnieje zaś żadna możliwość zmiany anioła, który posiada zbyt czystą duszę. Oraz wampira (Na pierwotne jad nie działa, stworzone zaś zabija). No dobrze, więc jak wygląda przemiana? Podobnie jak i u stwórców. Jednakże, dopiero co narodzony Wendigo, podczas powolnego kształtowania, już w docelowej formie jeszcze przez jakiś czas potrzebuje do życia krwi lub mięsa swojego opiekuna. Warto dodać, iż nawet po osiągnięciu samodzielności, nie jest w stanie się bez niego leczyć. Pierwotni często porzucają swych podopiecznych, jednakże nie jest to reguła.
Powstanie Pierwotnych
Magia…a może lepszym słowem będzie tu ,,klątwa’’, która niegdyś była odpowiedzialna za tworzenie pierwotnych Wendigo, utrzymać się mogła tylko wśród mrozów. Dlatego tylko z takich okolic pochodzą prekursorzy owej rasy. Klątwa działała na nieszczęśników, którzy zostawali w miejscu jej aktywności samotnie. Samotność osłabiała umysł, a magia łapczywie karmiła się słabością, niedawną nieszczęśliwą miłością, wyobcowaniem bądź depresją. Niczym pleśń zapuszczała sieci niewidocznych korzeni, zatruwając nosiciela. W pierwszym etapie pojawia się osłabienie, utrata kontaktu z rzeczywistością… Obłąkanie. W tym momencie ma jeszcze szanse, światło w tunelu, by z tego wyjść. Większość jednak nie jest na tyle silna. W cierpieniu, palącej gorączce, majakach rodzi się żądza krwi. Żądza mięsa istoty rozumnej. To, jest bowiem dopełnienie rytuału. Zwykle, ofiarą padał człowiek (Aktualnie, w przypadku wtórnego, rasa słabsza od niego). Czasem jednak można było spotkać przypadki kanibalizmu, kiedy to młody, dopiero tworzący się mistyczny stwór, pożerał innego. Do takiego procederu dochodziło jednak rzadko, przez wzgląd na różnice sił, pomiędzy nowo stworzonym, a dorosłym osobnikiem. Gdy wendigo dorastał, szał cichł, zastąpiony obojętnością. Nieprzerwany głód zanikał, łatwym nasyceniem.
Pożywienie
Żywią się głównie surowym mięsem innych istot oraz krwią. Nie potrzebują jednak dużej ilości pokarmu, jedzą rzadko i sycą się tym, co upolują na długo. Niektóre osobniki wybierają się na polowania do dolnego kręgu, inne natomiast ograniczają się do zwierząt, nie ryzykując niebezpiecznej wyprawy. Wśród Wendigo czasem dochodzi do kanibalizmu, jest to jednak niezwykle rzadki proceder i należy raczej do przeszłości. Wyjątkiem są sytuacje, gdy rozszalały młody osobnik (Wtórny) próbuje podczas końcowej fazy przemiany zabić dla pożywienia swego stwórcę czy w wypadku, gdy korzysta z jego ciała, by się uleczyć.
Żywotność
Osobniki nie starzeją się, nie chorują, a także nie są podatne na żadne trucizny. Aczkolwiek to nie oznacza, iż nie można ich zabić. Mogą umrzeć spalone żywcem, wykrwawić się, czy chociażby umrzeć z głodu. Wystarczy więc wiedzieć jak zaatakować, by w prosty sposób pozbawić tą istotę życia. Są podatni na magię, nie umieją także samoistnie pozbyć się nałożonej runy. Warto zauważyć, iż nie regenerują się bez dostępu do jakiegokolwiek źródła światła. A w świetle księżyca, leczenie, czy choćby pozbywanie się toksyn, odbywa się o wiele wolniej niż rankiem. Przypomnienia wymaga także fakt, iż wtórni przedstawiciele rasy, nigdy nie zregenerują się, bez krwi stworzyciela
*Po wojnie pozostało mało pierwotnych osobników, a jeszcze mniej z chęcią mnożenia się, z tego względu rzadko można spotkać wtórnego **W razie próby przemiany ras z grupy ryzyka, prosimy o kontakt z administracją. UWAGA: >Po przemianie w Wendigo, stworzenie traci wszystkie specjalne umiejętności swej poprzedniej rasy.

Wendigo
Informacje
Inne Nazwy	Brak
Pod-rasy	Pierwotna Wtórna
Hierarchia	Brak
Pochodzenie	Nieznane
Język	Brak własnego
Fizyczny Opis
Długość Życia	Długowieczne
Wzrost	Kobiety: 1,7m Mężczyźni: 1,8m
Waga	Rozmaita
Kolor Skóry	Poszarzała
Kolor Włosów	Rozmaity
Kolor Oczu	Rozmaity
Mechanika
Umiejętności Wrodzone	Odporność na trucizny/mróz
Bonus	+1 wytrzymałość